Cunda girişindeki köprü de “Türkiye’nin ilk Boğaz Köprüsü” yazılı bir levha selamlıyor bizi. Daha sonra çok güzel evlerin çevrelediği yoldan merkeze geliyorsunuz. Tezgahlarda hediyelik eşyalar, balık lokantaları, kıyıya demirlemiş balıkçı tekneleri ve sırnaşık kedileri…Taş Kahvesi meşhurdur buranın. Denize karşı çay yudumlayıp keyif almaya başladığınızda Cunda‘dayım diyorsunuz. Lokma tatlısı deyince ilk akla Lokmacı Saki gelir. Akşamları açıyor tezgahını. Bir yandan şovları ile eğlendirirken bir yandan da lokmasını döküyor. “Yemesi kadar izlemesi de ayrı bir keyif.”Güzel insanları, zeytinyağı, papalinası, deniz börülcesi, fırıldakları, ahşap sandalyeleri, yeme içme oturma yerleri “buyurun papalina var” diye bağırarak çağırmayan garsonları ile huzur, barış ve mutluluk cenneti Ege.Zeytinyağı satan Giritli‘nin dükkanındaki yağ şişeleri, koleksiyonunu yaptığı ouzo şişeleri, “retsina bulamazsın burada kızım, onları Yunanistan dan getirirler, ben koleksiyon için şişe topluyorum” deyişi…Deniz kenarında küçük balıkçı teknelerine binip açılmaya giden Girit göçmeni balıkçıların “halatı versene vre hadi geia sou” sesleri, 📢Yol tarif eden küçük çocukları, kahvede tespih çeken amcaları, Rum evlerin havasını soludukça mutlu olduğumuz, kalabalık yaz aylarında bile nefis yemek yenilen en güzel ve sakin adada hem entel hem tiki yaşlılara, sahil boyunca yürüyerek çekirdek çitlemeyi görev edinmiş ailelere rastlamak mümkün. Bunların dışında daha ne yazılabilir ki! ❤❤❤